Προϋποθέσεις παραδεκτής επίκλησης αποδεικτικών μέσων.

324/2009 ΑΠ ( 486140)


ΙΙ. Από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 11 περ. β` ΚΠολΔ προκύπτει ότι αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο της ουσίας, για το σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης επί ουσιώδους για την έκβαση της δίκης, παραδεκτώς προταθέντος και νομίμου, ισχυρισμού, θεμελιωτικού αγωγής, ανταγωγής, ένστασης κλπ, παρά το νόμο έλαβε υπόψη αποδείξεις που δεν προσκομίστηκαν.

Κατά την εν λόγω διάταξη σε συνδυασμό και με τις διατάξεις των άρθρων 106, 237 εδ. 1 στοιχ. β`, 346 και 453 παρ. 1 ΚΠολΔ, ως αποδείξεις που δεν προσκομίστηκαν νοούνται και εκείνες των οποίων δεν έγινε σαφής και ορισμένη επίκληση με τις προτάσεις του διαδίκου που τις προσκόμισε. Μπορεί δε η επίκληση αυτή να γίνει είτε με τις προτάσεις της συζήτησης μετά την οποία εκδόθηκε η απόφαση, είτε με σαφή αναφορά στις προτάσεις αυτές, σε συγκεκριμένο μέρος των προσκομιζόμενων προτάσεων προηγούμενης συζήτησης, όπου γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση του αποδεικτικού μέσου (κατάθεσης μάρτυρος, εγγράφου), κατ` ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 240 ΚΠολΔ, το οποίο, αν και αναφέρεται στον τρόπο επαναφοράς ισχυρισμών, εφαρμόζεται αναλόγως και για την επίκληση αποδεικτικών μέσων. (Ολ ΑΠ 23/2008 και 9/2000). Όπως σαφώς
συνάγεται από την άνω διάταξη του άρθρου 559 αρ.11 περ.β` ΚΠολΔ, οι αποδείξεις που παρά το νόμο λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο της ουσίας, πρέπει να είναι κρίσιμες για την απόδειξη ή ανταπόδειξη ουσιώδους για την έκβαση της δίκης ισχυρισμού των διαδίκων, αφού μόνο ένα τέτοιος (ουσιώδης) ισχυρισμός καθίσταται αντικείμενο απόδειξης (Ολ.ΑΠ 42/2002) δεν ιδρύεται δε ο λόγος αυτός, αν το δικαστήριο στήριξε τη δικανική του πεποίθηση κυρίως σε άλλα αποδεικτικά μέσα. Για να είναι ορισμένος, και άρα παραδεκτός ο λόγος αυτός αναίρεσης πρέπει να αναφέρεται στο αναιρετήριο ο ισχυρισμός προς απόδειξη ή ανταπόδειξη του οποίου το δικαστήριο έλαβε υπόψη παρά το νόμο το αποδεικτικό μέσο, να προσδιορίζεται το αποδεικτικό μέσο κατά τρόπο που να προκύπτει η ταυτότητά του και να καθορίζεται το περιεχόμενο του αποδεικτικού μέσου ώστε να είναι δυνατό να κριθεί αν αυτό είναι κρίσιμο για την απόδειξη ή ανταπόδειξη του ισχυρισμού και οι κρίσιμες παραδοχές του δικαστηρίου. Στην προκειμένη περίπτωση, με τον πρώτο λόγο από το άρθρο 559 αρ.11 παρ.β` ΚΠολΔ, η αναιρεσείουσα αποδίδει στο Εφετείο την πλημμέλεια, ότι με το να δεχθεί τις εναντίον της αγωγές των ήδη αναιρεσιβλήτων, με τις οποίες αυτοί ζήτησαν να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει σε καθέναν εξ αυτών το ζητούμενο ποσό, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, συνεπεία παράνομης και υπαίτιας προσβολής της προσωπικότητάς τους από την εναγομένη, παρά το νόμο έλαβε υπόψη τις μη προσκομισθείσες μετ` επικλήσεως από τους ενάγοντες υπ` αριθμ. 2500/10.10.03, 4244/20.10.03, 89/8.1.04 και 4848/21.11.01 αποφάσεις του